Klasztor w Kołbaczu - najstarszy tego typu w Polsce - stanowił miejsce życia opactwa Cystersów. Zakonnicy żyli tu od końca XII wieku do XVI wieku. Wybudowali kościół i wiele zabudowań klasztornych, a całość obwarowali.
rys. na podstawie tabl. info. mieszczącej się wewnątrz kościoła
Z bogatego założenia cysterskiego do dziś pozostał: 1.
kościół - miejsce modlitwy chrześcijan, nawa środkowa - obecnie
Spichlerz Sztuki, 2.
dom konwersów, 3.
dom opata, 4.
stodoła i 5.
baszta więzienna.
fot. 2, grudzień 2009
Kołbacz położony jest 25 kilometrów od Szczecina, blisko
jeziora Miedwie.
Dojazd: z drogi E65 Szczecin - Pyrzyce należy skręcić w lewo w drogę 120. Zabudowania poklasztorne znajdują się przy drodze głównej.
fot. 3, grudzień 2009
Cystersów do Kołbacza sprowadził kasztelan szczeciński Warcisław Świętoborzyc. Pierwsza grupa zakonników pod przewodnictwem opata Reinholda przybyła 2 lutego 1174 roku z duńskiego klasztoru w Esrom. Otrzymali żyzną dolinę przeciętą korytem rzeki Płoni, nazwaną w duńskich rocznikach Mera Vallis co oznacza Czystą Dolinę. Do Cystersów należał zwarty obszar włości rozciągający się wokół jeziora Miedwie, od rzeki Regalicy na zachodzie, po rzekę Inę na wschodzie. W wyniku ciężkiej pracy i dzięki nadaniom, darowiznom i zakupom pod koniec XIV wieku opactwo posiadało ponad 20 wsi, dobra położone w ziemi stargardzkiej, choszczeńskiej, kołobrzeskiej, słupskiej, sławińskiej, golenickiej i lipiańskiej.
fot. 4, grudzień 2009
Cystersi żyli według maksymy "ora et labora" módl się i pracuj. Uprawiali rośliny, hodowali bydło. W dobrach zakonnych prosperowały młyny wodne i wiatraki, warsztaty wypalania cegieł, tkackie, sukiennicze, kowalskie, szewskie, garbarskie, siodlarskie. Znana była przędzalnia w Sobieradzu, ważelnia soli w Kołobrzegu, jak również zakonne browary, winiarnie i około 30 karczm. Dostarczali nabiał, warzywa i owoce na dwór książęcy. Przekształcali też środowisko naturalne. Zmienili między innymi dolny bieg rzeki Płoni i podnieśli lustro wody jeziora Miedwie.
fot. 5, początek XX wieku
W 1534 roku gdy wprowadzono reformację w klasztorze żyło 12 braci i 11 konwersów. Wielu z nich przeszło na luteranizm, a ostatni opat Bartłomiej Schobbe 16 października 1535 roku dobrowolnie zrezygnował z godności opackiej i został ewangelickim księdzem w Kołowie. Klasztor w Kołbaczu podobnie jak inne klasztory na Pomorzu Zachodnim i w Nowej Marchii przeszedł we władanie książąt pomorskich. Po wojnie trzydziestoletniej, w połowie XVII wieku, Kołbacz przypadł Szwedom, a w roku 1652 na mocy układu granicznego przejęli go Brandenburczycy. Klasztor niszczał. W 1662 pożar strawił dach, dopiero 1851-1852 odnotowano częściowe odnowienie klasztoru. W 1946 poświęcono kościół dla kultu katolickiego, ale dopiero w 1985 powstała tu parafia i od tego czasu klasztor powoli jest restaurowany.
fot. 6, grudzień 2009
Na szczycie wschodniej fasady wykonano "ślepą" rozetę. W okrągłej blendzie znajduje się ośmioramienna gwiazda otoczona wieńcem rozetek.
zobacz :
trasę rowerową: WOKÓŁ JEZIORA MIEDWIE,
ciekawe miejsce: PUNKT WIDOKOWY - REZERWAT BRODOGÓRY